Een druilige dag in oktober 2017. Voor de zoveelste keer sleurde ik mezelf uit bed om een nieuwe stagedag voor mijn Hbo-opleiding Social Work te starten. Met een vol hoofd en pijn in mijn buik op weg naar de eerste cliënt.

De eerdere weken waren zwaar geweest, eigenlijk ging het al maanden, jaren, niet lekker. Maar zo perfectionistisch als ik ben: deze opleiding, die moest toch echt af. Nog maar heel eventjes Floor, je bent er bijna.

Acht uur later. 'Weer een dag overleefd', dacht ik. Tranen piekten achter mijn ogen. Ik stapte in mijn auto om naar huis te rijden en brak. Huilend belde ik aan bij mijn moeder: "Mam, dit gaat niet meer. Ik stop er NU mee."

Nog geen 24 uur later zat ik aan tafel met mijn stagebegeleidster om het grote nieuws te delen. Wat voor mij toen als een impulsieve keuze voelde, was het dat eigenlijk niet. Stiekem wist ik al heel lang dat dit vakgebied niet bij mij paste. De liefde voor mens en maatschappij zaten in hart, maar het was ook een vakgebied wat me heel veel kruin koste.

Maar, als ik ergens aan begin, dan maak ik het af. En ik was doorgegaan, totdat ik volledig opgebrand de handdoek in de ring moest gooien. Het ging niet meer.

"Wat ga je nu dan doen, Floor?" vroeg mijn stagebegeleidster enigszins bezorgd.
"Fotograferen!"

Mijn
ondernemersverhaal
begon toen...